Move Your World

Uitgeput, volledig afgemat ben ik – zijn we allemaal, dat weet ik vrij zeker. En nu, de dag nadat we teruggekomen zijn van de Westerduin-challenge, raakt mijn pen het papier.

Zelden – lees: nooit – heb ik me zo laten afmatten. Het. Was. Vreselijk. Regelmatig voelde ik tranen achter mijn ogen prikken, vanwege de uitputting. Weer een berg op… Het waren er zo veel; ik hield het niet voor mogelijk. Zelf ben ik een redelijke angsthaas op een fiets, maar ze hadden me toch op een mountainbike gekregen. De gebroeders Westerduin waren ervan overtuigd dat ik dit kon. Sure!

En nu? De challenge is voorbij. En wat me is bijgebleven, is dat ik zelden zozeer mijn eigen verwachtingen heb overtroffen. Onder de indruk zijn van jezelf, is iets grappigs. Vertrouwen krijgen van iemand, voelt apart, maar geeft ook ongelofelijk veel kracht. ‘Move your world,’ zeggen de gebroeders dan in hun gebrekkige engels.

Soms voelen de werkdagen voor ons ook als een enorme berg. ‘We zitten in de mensenhandel,’ zeggen we weleens gekscherend. Maar mensen zijn echt niet zo makkelijk, ze doen het nooit helemaal goed. Ze hebben mankementen, gebreken en maken fouten.

Toen ik net begon, zei mijn manager: ‘Tjits, je weet nooit hoe iemand omgaat met je werk voor hen. Je zult vaak teleurgesteld worden en zelfs gekwetst. Maar als jij het goede doet en handelt vanuit de juiste bedoeling, dan is het aan hen.’ Vertrouwen uitspreken, vertrouwen neerleggen… Makkelijker gezegd dan gedaan.

En teleurstellingen waren er. Sommigen maken misbruik van vertrouwen. En een van de moeilijkste dingen is dan om tóch uit te spreken dat ze altijd terug mogen komen; dat ze altijd welkom zijn als ze je hulp weer nodig hebben. Maar ze bezorgen je soms wel een waar-doe-ik-het-eigenlijk-voor-gevoel.

Maar dan stapt er opnieuw iemand die op zoek is naar werk het kantoor binnen. Weer beklimmen we met diezelfde energie de berg en soms gebeurt het dan dat zo iemand zegt, als hij ons ziet ploeteren: ‘Jullie zijn echt anders dan andere bureaus.’ Dan voel ik me zó goed. Dan voel ik dat er iemand groeit, dat er iemand opfleurt, dat iemand merkt dat wij in hem en zijn kunnen geloven.

Mijn collega kreeg ooit eens een kaartje waarop stond dat hij echt een instrument was van God. De schrijver ervan deelde dat de plek waar hij op dat moment werkte, voelde als ‘zijn plek’.

En dát is waarom we elke dag weer de strijd aangaan. Een doel dat groter is dan jezelf, is het waard om voor te vechten.

Door Tjitske Verwijs

Benieuwd naar waarom Tjitske zo afgemat was? Check hier de aftermovie van de Ardennen.